Ze skrajności w skrajność

Zgadza się Staszku, co niektórzy chyba chcieli się wykazać na służbie. Stąd ta druga skrajność. Pogryzienia przez insety, brzmi okropnie. Powinni mu odebrać prawa rodzicielskie.....

cyt. z artykułu (post 3):  To nie to samo co pan, który z pięciolatkiem wybrał się na Orlą Perć. Ani ten co zostawił dziecko w samochodzie na osiem godzin. […]

Dokładnie, dla mnie osobiście niesamowicie bardzo nie to samo.

cyt. z artykułu (post 3): „I na pewno warto być czujnym, zawracać kretynów, co idą w góry ubrani w worek foliowy, czy uwalniać zamknięte w samochodach psy i dzieci.”

Nie wiem, czy takich kretynów można jeszcze zawrócić … W pierwszym przypadku (jak się okazało), chyba nie warto było próbować … ale należało, tak czy owak … . Drugi pozostawiam bez komentarza …  bo ja tu na zawracaniu bym nie skończyła.

Natomiast co do ojca, który chciał spędzić z synem kilka nocy w szałasie … . Jeśli tylko ojciec zadbał o to, aby dziecku nic się nie stało, było bezpieczne, a nic z opisu sytuacji nie wskazywało na to, żeby było inaczej, nie był nietrzeźwy, a o tym też nie było mowy w artykule, to ja nie widzę przeszkód żadnych, żeby nie mogli spędzić tak razem wolnego czasu. Ciekawa za to jestem bardzo, jaka (albo czy w ogóle  ... ) byłaby afera, gdyby to matka wpadła na taki pomysł, zbudowała szałas i zabrała tam na kilka dni swoje dziecko . Ech !!!! … typowa polska paranoja !

Ostatnio edytowany przez nena (2014-07-11 17:10:42)

Śmiać się, czy też płakać?

http://kobieta.onet.pl/zdrowie/zycie-i- … esie/t1bzb

Frontalny atak na survivalowców, wkrótce pewnie przyjdzie kolej na turystów.

Tylko, że ja znacznie bardziej zagrożony czuję się w polskim szpitalu, niż lesie.

Trzeba zdać się na zdrowy rozsądek i olać te wszystkie rewelacje i opinie niektórych ekspertów. Mam nieraz wrażenie, że świat totalnie zwariował. Jakiś czas temu kiedy opowiadałem znajomej, że byłem z moim chrześniakiem na krótkiej wycieczce w lesie to zostałem ostrzeżony przez nią, że mogę być posądzony przez innych o pedofile. Nie wiem czy się śmiać czy płakać. Jak byłem małym dzieckiem to znikałem z domu na długie godziny bo wtedy normalne było, że dzieci bawią sie na polu bo nie było komputerów, DVD itp. a teraz wygląda na to, że każde wyjście poza dom urasta powoli do rangi ekspedycji wymagającej wieloletnich przygotowań i wszelakiego zabezpieczenia logistycznego a to wszystko oczywiście w oparciu o rady największych ekspertów z róznych dziedzin. Celowo oczywiście przejaskrawiam ale mam wrażenie, że ludzi traktuje się jako potencjalnych idiotów. Owszem zdarzają się przypadki idiotycznych zachowań jak choćby ten przypadek z Orlej ale nie oznacza to, że teraz każdemu ma się patrzeć na ręce i wnikać w wychowanie dziecka.